สู่ดอยสะเก็ด ภูเขาเคล้ากลิ่นกาแฟ

เหนือความสูง 1,100 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง กลางความหนาวเย็นของดอยสะเก็ด คือดินแดนอันเหมาะสมของอะราบิกาสายพันธุ์ดี บางสวนใส่ใจตั้งแต่ "ต้นทาง" ของการปลูกด้วยการใช้พลังน้ำ ในการกำเนิดกระแสไฟฟ้า สู่ขั้นตอนการแปรรูปกาแฟบนเทือกดอย

หยดน้ำแรก ๆ ที่ร้อนได้อุณหภูมิค่อย ๆ แตะลงบนเมล็ดกาแฟบดค่อยข้างหยาบ มันอ่อนตัวซึมซับคล้ายทะเลทรายโอบกอดหยาดฝน ก่อนหยดต่อไปจะตามมาและค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสายนุ่มนวลสลับไปมากระดาษกรองทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์ ปล่อยให้กาแฟค่อย ๆ ซึมผ่านและไหลลงสู่เหยือกใส ผมยืนมองชายหนุ่มที่เคาน์เตอร์บาร์ชงกาแฟกลางเมืองหลวง ตรงข้ามห้างสรรพสินค้าใหญ่แถบปทุมวัน เขาเรียกวิธีการชงกาแฟค่อนข้างกินเวลา ทว่าเงียบงัน เช่นนี้ว่า "ดริป" มันเป็นวิธีชงกาแฟเก่าแก่ ให้กลิ่นและรสที่ชัดเจน ด้วยใช้เมล็ดกาแฟที่คั่วในระดับอ่อน ยังไม่สูญเสียหลายอย่างไปตามความร้อนแบบคั่วเข้ม

"ค่อย ๆ จิบนะ เป็นไง ได้กลิ่นอะไรบ้าง" ตามประสาคนคุ้นเคย เขามักให้ผมลองทำความรู้จักเครื่องดื่มแห่งแรงบันดาลใจชนิดนี้ หลากหลายสายพันธุ์ มากมายบุคลิก จากหลากหลายถิ่นปลูกทั่วโลก

จิบแรก ๆ ผ่านไปอย่างทะนุถนอม จินตนาการหรือการรับรู้รสและกลิ่นของผมเดินตามความคาดหวังของใครหลายคนไปเช่นใดไม่ทราบ ขณะบางนาทีมันเป็นเพียงกลิ่นของดอกไม้ป่า กลิ่นของขุนเขา กลิ่นของโมงยามวันวาน ในวันที่สายฝนห่มคลุมเทือกดอย ผมและเพื่อนสวนความสูงชันขึ้นไปในสวนกาแฟอันร่มครึ้มเหน็บหนาวที่เชียงใหม่ ผู้คนเล็ก ๆ บนนั้นเฝ้าประคบประหงมผลกาแฟราวทารกอ่อน สายน้ำแม่กวงก่อเกิดเพียงธารน้ำกลางขุนเขา เติมขับให้โลกข้างบนนั้นเชื่อมโยงกับกาแฟในแก้วกลางกรุงอย่างมีทิศทาง

หากมันคือรสชาติแห่งการงานและหัวใจ หนทางของพืชพรรณแห่งหนึ่งก็อาจทอดยาวและผลีตนรองรับผู้คนที่ก้าวร่วมมากับ มันอย่างละมุนละไม มากไปด้วยเรื่องสำระหว่างทางอันจริงแท้เปี่ยมรายละเอียด หลอมรวมทุกอย่างเข้าด้วยกัน เมล็ดพันธุ์ ผู้คน...และขุนเขา

1. ทางหลวงหมายเลข 118 ยกตัวเองขึ้นหาอากาศเย็นเมื่อผ่านพ้นตัวเมืองเชียงใหม่มาไม่นาน มันคดโค้งไปราวไม่สิ้นสุด รอบด้านฉ่ำชื้นเพียงลดกระจกรถและสูดสัมผัส

ดอยสะเก็ด ในห้วงปลายฝนโอบรับการมาเยือน ด้วยอากาศเย็นชื่นสลับกับฝนพรำตลอดเวลา หมู่บ้านต่าง ๆ ไล่เรียงลึกไปตามสองฟากถนน จากเคยหากินและฝากชีวิตไว้เหนือความสูงและผืนป่า เมื่อวันเวลาและหนทางชีวิตพลิกเปลี่ยน การ "ลง" มาอยู่ใกล้กับความเจริญจึงเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ

ข้ามพ้นน้ำแม่กวง ที่บ้านห้วยหม้อ สู่ริมธารบ้านเมี่ยง เราพบว่ารอยยิ้มและอากาศสดที่นี่หล่อหลอมให้ชายคนหนึ่งเป็นได้มากกว่าเจ้า ของร้านอาหารคันทรีโฮมบรรยากาศดี "นายวัลล์ ป่าเมี่ยง" เขายินดีให้ผมเรียกเช่นนั้นในทุกเช้าที่เราอยู่ด้วยกัน มองจากภายนอก ริมทางหลวงสาย 118 ช่วงที่เงียบสงบ ริมธารบ้านเมี่ยงเป็นร้านอาหารทำเลดี มากมายเมนูประเภท "ดูแล" สุขภาพ แต่ยิ่งกว่านั้น ที่นี่คือหนึ่งในปลายทางจากขุนเขาที่โอบล้อม เป็นบ้านของคนรักกาแฟ พูดกันให้ชัด เมล็ดกาแฟอะราบิกาที่แทรกซ่อนอยู่ตามสวนบนเทือกดอยสะเก็ดที่คัดกันว่า "ชั้นดี" มากมายเรื่องราวและความใส่ใจ ลงมารวมกันอยู่ที่นี่หลากหลายสวน

เราทำความรู้จักผืนแผ่นดินดอยสะเก็ดผ่านเมล็ดพันธุ์ นายวัลล์ทำให้ความรู้สึกเช่นนี้ชัดเจนขึ้นในบรรยากาศคันทรีสไตล์ ไล่เลยไปจากโต๊ะอาหารและข้าวของกระจุกกระจิก ผ่านชั้นโชว์อุปกรณ์กาแฟ ทั้งเครื่องบดกาแฟมือหมุนสวยคลาสสิก ที่ชงแบบเฟรนช์เพรส รวมไปถึงนานาอุปกรณ์ที่พร้อมจะปรุงกาแฟ "ชั้นดี" เราผ่านเข้ามาถึง "ไนน์วัน คอฟฟี่" ร้านกาแฟเล็ก ๆ ในริมธารบ้านเมี่ยง เครื่องเอสเพรสโซแมชีนส่งควันเป็นลำฟุ้งกระจายสวนแดดสาย

"เราคั่วกันเอง ทดลอง หาคาแรกเตอร์ที่เหมาะและคิดว่าให้รสชาติที่ดีที่สุด" มันเป็นยามเช้าที่แปลกออกไปจากทุกวัน ผมและเพื่อนร่วมทางจมอยู่กับกาแฟหลายสูตรของการคั่ว ว่ากันตามตรงหลายคนอาจยังเดินตาม "จินตนาการ" ในโลกของรสชาติกาแฟไม่ทัน ทว่านายวัลล์ก็ยังชี้ชวนให้ทำความรู้จัก "บุคลิก" ในกาแฟของเขา

"ไม่เป็นไร ค่อนเป็นค่อยไป เดี๋ยวขึ้นไปข้างบนแล้วจะเข้าใจมากขึ้น" ราวพร่ำสอนลูกหลาน ประคบประหงมและไม่เร่งร้อนในโลกของการเรียนรู้ "กาแฟก็เหมือนศิลปะ สำคัญทุกขั้นตอน ตั้งแต่การปลูก ดูแล เก็บ คั่ว จนกระทั่งชง น้ำ ฟ้า อากาศ ผืน ดิน หลายอย่างซับซ้อนอยู่ในเมล็ดเล็ก ๆ" ระหว่างดื่มชิงเกิลพลัสโฟร์-อะราบิกาดอยสะเก็ด ที่เขาคัดเมล็ดและคั่วเฉพาะ หวานฉ่ำติดตรึงลำคอถึงกันแก้ว นายวัลล์อมยิ้ม ค่อย ๆ ดึงเราเข้าสู่โลกกาแฟของคนที่นี่ คนดอยสะเก็ด

20 กว่าปีที่เขาจากบ้านแถบทะเลตราด ผ่านพ้นการงานจนมาพบป่าเขา เลือกให้เชิงดอยเป็นบ้าน ว่ากันตามตรง กาแฟล้วนมีส่วนให้หมุดหมายชีวิตยืดแน่นอยู่ที่นี่ "แรก ๆ ก็เพราะรักภูเขา รักความเย็นชื่น" ยามนั้นดอยสะเก็ดยังเต็มไปด้วยป่าเมี่ยง คนเมือง คนไทยภูเขาเผ่ากะเหรี่ยง อาข่า อยู่ร่วมกันในป่าลึก สิ่งที่เรียกว่าความเจริญดูจะมีเพียงถนนสายเชียงใหม่-เชียงราย ที่ยังไม่กว้างขวาง ฝุ่นดินแดง และร้างไร้สัญจร

ที่ชี้นำทิศทางให้ผู้คนและเมล็ดพันธุ์ก้าวตามแดดสาย ผ่านพ้นม่านเมฆฝนมาชั่วครู่ เราปุเลงรถจิ๊ปคันเก่าตามนายวัลล์ขึ้นสู่ทางภูเขา อากาศเย็นเยียบตามลำดับ สลับจากขับเคลื่อนสองล้อมาเป็นโฟร์โลว์ ผ่านพ้นทางซีเมนต์สู่ดินขุ่นแดง ป่าเขียวทึบ ครึ้มร่ม สวนกาแฟกระจายกันไปตามไหล่เขา ธารน้ำแม่กวงฉ่ำฝนแนบขนาน กลบสุ้มเสียงอื่นให้ผสานกลืน ผลกาแฟสุกชนิดที่เรียกว่า "เชอร์รี" สีแดงฉ่ำยังไม่ดกดื่น ห้วงเวลาแห่งการบ่มเพาะและรอวันชื่นชมใกล้เข้ามาเมื่อหมดฝน "ราวพฤศจิกายนนั่นล่ะ คนที่นี่ไม่ว่างกันหรอก เก็บกาแฟกันอย่างเดียว"

           เราขึ้นมาอยู่ที่ 9-1 Organic Coffee Farm พื้นที่เล็ก ๆ แห่งเทือกดอยสะเก็ด ไร้การสื่อสารทางเทคโนโลยี มีเพียงการงานกลางอากาศหนาวเย็น และแผ่นดินอันเก่าแก่ คงทน ไม่ว่าชีวิตคนที่อยู่กับมันจะผลัดใบไปกี่ฤดูกาล แต่ก่อนที่นี่เต็มไปด้วยคนทำเมี่ยง อยู่กินกับภูเขา ว่ากันว่าคนดอยสะเก็ดเชื่อมโยงกับคนข้างล่างด้วยใบเมี่ยงหมักรสชาติดีของป่า และชีวิตกลางดงดอย

           เส้นทางต่างม้าต่างลาลงจากหุบดอยยังหลงเหลือ แต่เดิมพวกเขาต้องเดินเท้าตัดป่า บรรทุกใบเมี่ยงบนหลังม้า ผ่านพ้นกว่า 5 ชั่วโมงกว่า จะถึงตีนดอย เกลือ มัน และข้าว คือสิ่งมีค่าที่จะนำกลับขึ้นมาสู่บ้านในหุบเขา ชีวิตเรียบง่ายผ่านพ้นตามแรงเหวี่ยงของการเปลี่ยนแปลง เหลือเพียงเรื่องเล่าอันตื่นเต้นในถ้อยคำของคนรุ่นปู่ย่า อะราบิกาสายพันธุ์คาร์ติมอร์คลี่คลุมอยู่รอบด้าน นายวัลล์เดินลิ่วลงไปก่อน ความตั้งใจในการ "ดูแล" ฉายชัดออกมาจากสวนกาแฟที่ขับเคลื่อนด้วยธรรมชาติของเขาและชาวบ้านรายล้อม

           "เราใช้พลังน้ำในการกำเนิดพลังงานไฟฟ้า สู่เครื่องสีเปลือก สีกะลา ไปจนเครื่องแยกขนาดเมล็ด" เขาว่ากาแฟจะดีได้ต้องเริ่มจากต้นทาง ใช่เพียงสายพันธุ์ แต่หมายรวมไปถึงการปลูก ดูแล เข้าใจทั้งน้ำและฝน แยกย่อยมาถึงขั้นตอนการเก็บเมล็ดที่สุกได้ขนาดจริง ๆ ไม่คล้ำและไม่อ่อนเกินไป "กาแฟขึ้นดีด้วยต้องมีไม้บังร่ม เช่นนั้นมันจึงอยู่กับป่าได้อย่างยั่งยืน"

ที่มา http://travel.kapook.com

มีราคา ดอทคอม ราคา ดูราคา ค้นหา ราคาถูก

ราคา ค้นหา ค้นหาร้าน ราคาถูก